2- فرزندان آنچه را می بینند می پذیرند نه آنچه پدر و مادر می گویند.

3- والدین باید عقاید خویش را منطبق بر رضای خداوند عنوان نمایند نه بر سلیقه شخصی.

4- مناسب است والدین در گفتگوهای خانوادگی، داستانهای تربیتی و مذهبی مطرح کنند.

5- توصیه و سفارشهای دینی و اخلاقی پدر و مادر بسیار سازنده است و از سنتهای معصومان و بزرگان بوده است که با واژه های «یا بنی» (فرزندم) آمده است مانند نامه 31 نهج البلاغه یا سفارشهای لقمان به فرزندش در قرآن و یا سفارشهای سید بن طاووس در کتاب مستقلی به نام کشف المحجة به فرزندش و ...

6- لازم است والدین کودکان خود را به مجالس و محافل مذهبی ببرند.

7- والدین باید به مسائل مذهبی کودکان اهمیت دهند و آنها را از نظر مذهبی واکسینه کنند. همچون واکسنی که برای حفظ اطفال از بیماریهای مختلفی چون وبا، آبله، فلج، و... به کودک می دهند.

8- بر والدین لازم است کودکان خود را به نمازهای جمعه و جماعت ببرند تا آنها بتوانند صحنه های نماز را از نزدیک ببینند.

9- والدین باید مسائل دینی را غیر مستقیم بگویند زیرا خطابه های لفظی فراوان، کار ساز نیست و هرگز بینش دینی را به کودک نمی آموزد حتی اگر با منطق و استدلال همراه باشد.

10- برای این که فرزندان مذهبی بار بیایند، باید وظایف دینی خود را صادقانه و جدی انجام دهند.

11- در پرورش مذهبی رعایت اعتدال یک اصل اساسی است هرگز نباید تکلیف برای کودک سخت باشد اگر کودک را با خود به مسجد می برید نباید طول بدهید پرورش دینی و مذهبی کودکان باید بدون اجبار و تحمیل باشد.

12- بهترین زمان برای آموزش مذهبی به کودکان هنگام اعیاد، سوگواریها، و مناسبتهای مذهبی است در این اوقات ذهن کودک آمادگی دریافت مسائل مذهبی را بیشتر دارد.

13- تلاوت قرآن در حضور فرزندان بعد از انجام فرایض دینی نقش زیادی در گرایش مذهبی کودکان دارد.

14- رفت و آمد با خانواده های مذهبی در روحیات مذهبی کودکان مؤثر است.
منبع: hawzah.net